Stefan Wierzbowski, urodzony w przybliżonym czasie w roku 1666 w Gnieźnie, to postać znana w historii polskiego kościoła rzymskokatolickiego. Jego życie zakończyło się w 1712 roku, a jego działalność pozostawiła znaczący ślad w polskiej duchowości.
Wierzbowski był biskupem pomocniczym warmińskim, co podkreśla jego ważną rolę w hierarchii kościelnej. Pełnił również funkcje kantora w Gnieźnie oraz Warszawie, co świadczy o jego muzykalnym talencie i zaangażowaniu w liturgię.
Jako kanonik poznański oraz oficjał warszawski, Stefan Wierzbowski odgrywał istotną rolę w organizacji życia kościelnego. Dodatkowo, jego stanowisko dziekana płockiego świadczy o zróżnicowanej działalności oraz wpływie, jaki miał na regiony, w których działał.
Życiorys
W dniu 21 lipca 1710 papież Klemens XI ogłosił nominację Stefana Wierzbowskiego na biskupa pomocniczego warmińskiego, a także biskupa in partibus infidelium dardanuskim. Niestety, nie zachowały się żadne informacje dotyczące daty oraz osoby, od której przyjął sakrę biskupią. Wiadomo jedynie, że musiało to mieć miejsce przed 12 lipca 1711, ponieważ w tym okresie wziął udział jako współkonsekrator w sakrze biskupa bakowskiego, Jana Lubienieckiego OP.
Przypisy
- Piotr Nitecki, Biskupi Kościoła w Polsce w latach 965-1999. Słownik biograficzny, Warszawa 2000 r., s. 478.
Pozostali ludzie w kategorii "Duchowieństwo i religia":
Joseph Labaszynski | Franciszek Kobielski (zm. 1773) | Piotr Gembicki | Jan Branecki | Kazimierz Michalski (duchowny) | Kazimierz Kowalski (duchowny) | Jan Ignacy Korytkowski | Krzysztof Charbicki | Krzysztof Wętkowski | Tomasz PuchalskiOceń: Stefan Wierzbowski (1666–1713)