Kazimierz Józef Kowalski, urodzony 2 marca 1896 roku w Gnieźnie, a zmarły 6 maja 1972 roku w Częstochowie, to postać o wyjątkowym znaczeniu w historii Kościoła katolickiego w Polsce. Był on polskim duchownym rzymskokatolickim, który zyskał uznanie jako biskup diecezjalny chełmiński w okresie od 1946 do 1972 roku.
Jego działalność oraz wpływ na społeczność lokalną pozostają ważnym tematem w badaniach nad historią duchowieństwa w Polsce.
Życiorys
Kazimierz Kowalski przyszedł na świat 2 marca 1896 roku w Gnieźnie, w rodzinie Leona i Pelagii z Cellerów. Edukację rozpoczął w Królewskim Gimnazjum w Gnieźnie, gdzie uzyskał maturę w 1914 roku. Jego młodzieńcze lata przypadły na trudny okres I wojny światowej, kiedy to został wcielony do armii niemieckiej i uczestniczył we wszelkich działaniach wojennych.
W czasie powstania wielkopolskiego, na początku stycznia 1919 roku, zgłosił się do Legii Akademickiej jako chętny do walki. Został przydzielony do artylerii ciężkiej i uczestniczył w tworzeniu 1. baterii I dywizjonu artylerii ciężkiej wielkopolskiej w Sołaczu niedaleko Poznania. Jako dowódca baterii wyruszył na front pod Leszno, biorąc udział w walkach takich jak Kąkolewo, Grodzisk oraz Luboń. Po zaciętych bitwach, ostatnie liczne starcia miały miejsce pod Trzebinią.
Kazimierz Kowalski zajął tymczasowo dowodzenie I dywizjonu artylerii ciężkiej, zanim jednostkę przejął kapitan Kazimierz Abdank-Kozubski. 9 września 1920 roku został zatwierdzony w stopniu kapitana, który obowiązywał od 1 kwietnia 1920 roku, a 8 stycznia 1924 roku otrzymał stałe potwierdzenie tego stopnia oraz senioralną rangę w grupie oficerów zdobionej w byłej armii niemieckiej. W roku 1922 służył w rezerwie przy 17 Pułku Artylerii Lekkiej w Gnieźnie, a od 1923 roku przy 26 Pułku Artylerii Polowej w Skierniewicach. Z czasem przeniesiono go do duchowieństwa wojskowego rzymsko-katolickiego, nadając mu stopień kapelana rezerwy, z tytularnym starszeństwem od 1 listopada 1922 roku i 1. lokatą.
Po zakończeniu służby wojskowej, Kazimierz Kowalski studiował w Poznaniu, Strasburgu oraz Gnieźnie. Zdobył święcenia kapłańskie 8 października 1922 roku. Następnie kontynuował edukację, w szczególności w zakresie filozofii, w Louvain, Rzymie oraz Monachium. Po powrocie z zagranicznych studiów objął stanowisko profesora w seminarium duchownym w Poznaniu oraz Gnieźnie. W 1935 roku mianowano go rektorem seminarium poznawskiego. Dodatkowo pracował jako profesor na Uniwersytecie Poznańskim oraz duszpasterzował w kręgach poznańskich intelektualistów.
Od 1933 roku kierował Katedrą Filozofii Chrześcijańskiej II na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie. Kiedy rozpoczęła się II wojna światowa, zmuszony był do ukrywania się w diecezji przemyskiej, gdzie prowadził działalność duszpasterską z uwagi na zagrożenie związane z wydanym na niego wyrokiem śmierci.
Po wojnie, 4 marca 1946 roku, został mianowany biskupem diecezjalnym diecezji chełmińskiej, a jego konsekracja miała miejsce 4 sierpnia 1946 roku. W latach powojennych jego priorytetem było promowanie powołań kapłańskich oraz zakładanie nowych placówek duszpasterskich. W 1959 roku zorganizował synod diecezjalny. W roku 1965 wystąpił z prośbą do papieża Pawła VI o wydanie dokumentu zezwalającego na koronację cudownej figury Matki Boskiej Sianowskiej. Kazimierz Kowalski brał udział w wszystkich czterech sesjach soboru watykańskiego II.
Był także autorem wielu prac teologicznych oraz filozoficznych, koncentrując się głównie na zagadnieniach związanych z filozofią chrześcijańską.
Ordery i odznaczenia
W życiorysie Kazimierza Kowalskiego można znaleźć liczne odznaczenia i wyróżnienia, które świadczą o jego zaangażowaniu i poświęceniu dla kraju.
- Krzyż Niepodległości – 20 lipca 1932 roku „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”,
- Wielkopolski Krzyż Powstańczy – 6 grudnia 1957 roku.
Pozostali ludzie w kategorii "Duchowieństwo i religia":
Jan Ignacy Korytkowski | Krzysztof Charbicki | Krzysztof Wętkowski | Tomasz Puchalski | Stefan Wierzbowski (1666–1713) | Joseph Labaszynski | Franciszek Kobielski (zm. 1773) | Piotr Gembicki | Jan Branecki | Kazimierz Michalski (duchowny)Oceń: Kazimierz Kowalski (duchowny)