Krzysztof Charbicki, którego życie i działalność przypada na przełom XVI i XVII wieku, jest postacią wysoce znaczącą w polskim Kościele katolickim. Urodził się w Gnieźnie w 1585 roku, w mieście o bogatej historii, będącym niegdyś stolicą Polski.
Charbicki zmarł 22 czerwca 1638 roku, pozostawiając po sobie trwały ślad jako biskup pomocniczy kujawsko-pomorski
Jego działalność jako duchownego rzymskokatolickiego odzwierciedla trudne czasy, w których przyszło mu żyć, oraz jego dążenie do umacniania wiary i wartości w regionie, który pełnił ważną rolę w historii Polski.
Życiorys
W dniu 17 grudnia 1634 roku papież Urban VIII dokonał nominacji Krzysztofa Charbickiego na stanowisko biskupa pomocniczego diecezji kujawsko-pomorskiej oraz biskupa in partibus infidelium margaryteńskiego.
W dniu 12 sierpnia 1635 roku przyjął on sakrę biskupią, której udzielił mu biskup kujawsko-pomorski Maciej Łubieński. W ceremonii uczestniczyli również biskup płocki Stanisław Łubieński oraz biskup pomocniczy płocki Stanisław Starczewski, pełniąc rolę współkonsekratorów.
Pozostali ludzie w kategorii "Duchowieństwo i religia":
Krzysztof Wętkowski | Tomasz Puchalski | Stefan Wierzbowski (1666–1713) | Joseph Labaszynski | Franciszek Kobielski (zm. 1773) | Piotr Gembicki | Jan Branecki | Kazimierz Michalski (duchowny) | Kazimierz Kowalski (duchowny) | Jan Ignacy KorytkowskiOceń: Krzysztof Charbicki