Wieża ciśnień (Parowozownia Gniezno)

Dynamiczny wzrost natężenia ruchu kolejowego w rejonie Gniezna powodował zwiększone zapotrzebowanie na wodę. Istniejące wcześniej wieże ciśnień nie były w stanie dostarczyć wystarczającej ilości wody potrzebnej dla parowozów. Z tego powodu postanowiono o budowie nowej wieży, która została usytuowana na północ od budynku noclegowni.

Architektonicznie, wieża zyskała formę grzybka, przy czym jej cokół i trzon wykończono cegłą, natomiast nadwieszona głowica została pokryta tynkiem. Zbiornik wodny, jakim dysponowała wieża, miał pojemność wynoszącą 300 m³. Zasilanie w wodę dostarczała pompownia parowa, usytuowana w Dalkach, a w latach 1941–1943 powstało nowe ujęcie wody wraz z elektryczną stacją pomp w Jankowie Dolnym.

Nowa inwestycja nie tylko zwiększyła rezerwy wody dla parowozów, ale również odciążyła istniejącą wcześniej pompownię w Dalkach. W ten sposób wieża ciśnień w Gnieźnie stanowiła istotny element infrastruktury kolejowej, która wspierała rozwój transportu w regionie.