Stanisław Kasprzyk

Syn Stanisława i Rozalii z Zielińskich, ukończył Zasadniczą Szkołę Zawodową nr 1 w Gnieźnie w 1959 roku, zdobywając zawód elektromechanika. Rozpoczął swoją przygodę z hokejem w 1955 roku, dołączając do drużyny Sparta Gniezno, w której spędził niemal całą swoją karierę zawodową. Wyjątek stanowił okres służby wojskowej, kiedy to występował w Grunwaldzie Poznań. Grał na pozycji pomocnika, gdzie jego umiejętności taktyczne wyróżniały go na tle innych zawodników.

W latach 1962–1975 Kasprzyk wystąpił w 49 meczach reprezentacji narodowej, zdobywając 2 bramki. Jego kariera w ramach drużyny narodowej obejmowała kluczowe wydarzenia, w tym debiut Polski w finałach mistrzostw Europy, które miały miejsce w Brukseli w 1970 roku. Kasprzyk miał również zaszczyt reprezentować Polskę na igrzyskach olimpijskich w Monachium w 1972 roku, gdzie Polska zakończyła turniej na 11. miejscu.

Za swoje osiągnięcia sportowe został uhonorowany tytułem „Zasłużonego Mistrza Sportu”. Po zakończeniu kariery piłkarskiej, Stanisław Kasprzyk zajął się działalnością hokejową w Gnieźnie, a także brał udział w meczach weteranów hokejowych. W życiu osobistym, był mężem Mieczysławy Smętowskiej, z którą doczekał się dwóch synów, Marka i Dariusza; ten ostatni również kontynuował tradycję rodzinną, grając w hokeja w drużynie gnieźnieńskiej Sparty.

Stanisław Kasprzyk zmarł 23 września 2022 roku, pozostawiając po sobie trwały ślad w historii polskiego hokeja na trawie.