Melchior Wierzbicki

---

Życiorys

Melchior Wierzbicki przyszedł na świat 4 lipca 1867 roku w Gnieźnie. Jego rodzicami byli Władysław, który prowadził własny handel, oraz Aniela z Poklateckich. Po zakończeniu edukacji w tamtejszym gimnazjum, zdecydował się na studia prawnicze na Uniwersytecie Wrocławskim. Po krótkim okresie praktyki w zawodzie adwokata w Gnieźnie, w 1896 roku przeniósł swoje zainteresowania zawodowe do Bydgoszczy, gdzie z powodzeniem otworzył kancelarię adwokacką oraz notarialną.

W swojej praktyce prawnej Wierzbicki szczególnie wyróżniał się jako obrońca polskich działaczy przed niemieckimi sądami. W 1917 roku, dzięki jego zasługom, otrzymał tytuł radcy sprawiedliwości. Jego działalność na rzecz narodu oraz społeczności lokalnej przyniosła mu duży rozgłos. Był organizatorem oraz sekretarzem Komitetu Pomocy Naukowej im. K. Marcinkowskiego, a także aktywnym członkiem Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” w Bydgoszczy I. Przez wiele lat wpływał na życie parafialne poprzez swoje zaangażowanie w Dozur Kościelny przy bydgoskiej farze.

Wierzbicki odegrał również istotną rolę w tworzeniu oraz redakcji „Dziennika Bydgoskiego”. Od około 1916 roku był członkiem Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk. Jego patriotyczne działania nie umknęły uwadze policji pruskiej, która uważnie go obserwowała.

Od lutego 1914 roku zaczynał swoją przygodę z radą nadzorczą Banku Dyskontowego, a w 1916 roku dołączył do polskiego Tajnego Międzypartyjnego Komitetu Obywatelskiego. Po 1918 roku, współpracując z dr Janem Bizielem, kierował tą organizacją w sposób jawny. W grudniu 1918 roku był reprezentantem na Polskim Sejmie Dzielnicowym w Poznaniu, a latem 1919 roku objął kierownictwo Podkomisariatu Naczelnej Rady Ludowej na Obwód Nadnotecki w Bydgoszczy, gdzie brał udział w rokowaniach z Niemcami w Berlinie. Na koniec roku 1919 reprezentował polskie władze w Bydgoszczy, zapobiegając wywozowi polskiego mienia do Niemiec. 19 stycznia 1920 roku symbolicznie uczestniczył w akcie powrotu Bydgoszczy do Polski, a jego podpis pod polsko-niemieckim protokołem przejęcia miasta był nie do przecenienia. W jego imieniu, w ramach działań Naczelnej Rady Ludowej, wręczył Janowi Maciaszkowi nominację na komisarza prezydenta Bydgoszczy.

4 sierpnia 1920 roku przyjął stanowisko radnego tymczasowej Rady Miejskiej, jednak nie brał aktywnego udziału w jej pracach i zwrócił się o zwolnienie z jej składu. W kolejnych latach, z uwagi na problemy zdrowotne i trudności w dostosowaniu się do zmieniającej się rzeczywistości politycznej, rzadko angażował się w politykę. Zyskał jednak uznanie w organizacjach społecznych. W 1921 roku został pierwszym prezesem Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych w Bydgoszczy. Dwa lata później wstąpił w szeregi Towarzystwa Miłośników Miasta Bydgoszczy oraz objął stanowisko prezydenta tej organizacji przy czym był także członkiem polskiego Bractwa Strzeleckiego oraz Bydgoskiego Towarzystwa Wioślarskiego.

Wierzbicki skupił się jednak przede wszystkim na swojej działalności adwokackiej oraz gospodarczej. Jego wpływ na organizację przemysłu oraz handlu w Bydgoszczy był znaczący. W październiku 1920 roku objął stanowisko komisarza Izby Przemysłowo-Handlowej w Bydgoszczy. W latach 1920-1925 zasiadał w radach nadzorczych kilku spółek akcyjnych oraz pełnił funkcję prezesa rady nadzorczej takich przedsiębiorstw jak „Karbid Wielkopolski” z siedzibą w Smukale oraz Kopalni i Przetwórstwa Gipsu Tow. Akc. w Wapnie.

Sadly, zmarł 25 listopada 1925 roku w Bydgoszczy w wyniku udaru serca. Jego ostatnie miejsce spoczynku to cmentarz Nowofarny. W nekrologach wspominano go jako „jednego z najbardziej zasłużonych obywateli miasta Bydgoszczy i Ziemi Nadnoteckiej”.

Rodzina

Melchior Wierzbicki był żonaty z Janiną z Szalińskich. Miał dwóch synów: Janusza i Antoniego. Niestety, Janusz stracił życie w powstaniu wielkopolskim, zginął pod Zbąszyniem 8 stycznia 1919 roku, co czyniło go prawdopodobnie pierwszym powstańcem z Bydgoszczy, który oddał życie w tej walce.

---

Oceń: Melchior Wierzbicki

---