Gertruda Przybylska, urodzona 30 września 1923 roku w Gnieźnie, była nie tylko inżynierem, ale również istotną osobowością w polskiej historii współczesnej. Zmarła 20 marca 2012 roku, pozostawiając po sobie znaczny ślad w działalności społecznej.
W okresie PRL, Gertruda była aktywną działaczką związkową, angażującą się w walkę o prawa człowieka i demokratyzację kraju. Jej zaangażowanie w toruńskiej opozycji demokratycznej świadczy o jej determinacji i odwadze w obliczu trudnych czasów.
Życiorys
W trakcie II wojny światowej Gertruda Przybylska została wYWIEZIONA na przymusowe roboty do III Rzeszy. Po zakończeniu działań wojennych, w 1951 roku, z powodzeniem ukończyła studia na Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym Uniwersytetu Poznańskiego. Jej kariera zawodowa rozpoczęła się od pracy w Zakładach Włókien Chemicznych Stilon w Gorzowie Wielkopolskim, gdzie była zatrudniona do 1967 roku. Następnie, przez kolejnych siedemnaście lat, kontynuowała pracę w Zakładach Włókien Chemicznych „Elana” w Toruniu.
Gertruda angażowała się aktywnie w życia branżowego, biorąc udział w Stowarzyszeniu Inżynierów i Techników Przemysłu Chemicznego. Jej działalność społeczna intensyfikowała się w 1980 roku, kiedy to włączyła się w ruch „Solidarność”. W ramach tego zaangażowania pełniła szereg odpowiedzialnych ról, w tym to przewodniczącej komisji wydziałowej oraz członkini komisji zakładowej i zarządu regionu związku.
W wyniku wprowadzenia stanu wojennego Gertruda Przybylska została scenariuszowana na przymusowy urlop, co wiązało się z zakazem dostępu do miejsca pracy. Mimo to, z determinacją kontynuowała działalność wspierającą osoby dotknięte represjami oraz ich rodziny. Współzakładała i była jednym z najaktywniejszych członków Rejonowego Komitetu Pomocy Osobom Pozbawionym Wolności, Zwolnionym z Pracy i ich Rodzinom.
W 1984 roku przeszła na emeryturę, jednak pozostała aktywną działaczką związkową aż do 2002 roku. Brała czynny udział w reaktywacji NSZZ „Solidarność” oraz w pracach komisji zakładowej. Oprócz działalności związkowej, w latach 90. zaangażowała się w prace społeczne w ramach Caritasu. Po zakończeniu swojej aktywności publicznej, została pochowana na Cmentarzu Komunalnym nr 2 w Toruniu.
Odznaczenia i wyróżnienia
W 2011 roku prezydent Bronisław Komorowski wyróżnił ją za znakomite osiągnięcia w zakresie działań na rzecz demokratycznych przemian w Polsce, przyznając jej Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski. Przy tym, w przeszłości zdobyła także inne znaczące odznaczenia, w tym:
- Krzyż Kawalerski tego samego orderu, który otrzymała w 1979 roku,
- Złoty Krzyż Zasługi przyznany w 1964 roku,
- Medal „Za zasługi dla Miasta Torunia” na wstędze, który otrzymała w 1998 roku.
Przypisy
- a b Informacje w serwisie Grobonet. [dostęp 03.03.2024 r.]
- Medal Za Zasługi dla Miasta Torunia na wstędze. torun.pl. [dostęp 01.03.2024 r.]
- a b c Gertruda Przybylska, działaczka Solidarności, nie żyje. wyborcza.pl, 20.03.2012 r. [dostęp 07.04.2012 r.]
- Gertruda Przybylska nie żyje. radioplus.pl, 20.03.2012 r. [dostęp 07.04.2012 r.]
- a b c d e f Nota biograficzna w Encyklopedii Solidarności. [dostęp 07.04.2012 r.]
- M.P. z 2011 r. nr 78, poz. 781
Pozostali ludzie w kategorii "Polityka i administracja":
Michał Grajek | Paulina Hennig-Kloska | Mikołaj Dorożała | Melchior Wierzbicki | Andrzej Łozowski (samorządowiec) | Bronisław Frankowski | Henryk Holfeier | Jerzy Zieliński (dyplomata) | Robert Gaweł | Mariusz Frankowski | Paweł Arndt | Piotr Gruszczyński (polityk) | Jaromir Dziel | Tomasz Budasz | Henryk Jasiński (samorządowiec) | Tadeusz Wysocki | Danuta Duda | Czesław Chmielewski (poseł) | Józef Gieburowski | Leon NawrockiOceń: Gertruda Przybylska