Henryk Flinik

Był synem Władysława i Agnieszki z Borowskich oraz absolwentem Średniej Szkoły Zawodowej w Gnieźnie, gdzie w 1951 roku uzyskał kwalifikacje jako ślusarz-mechanik. Jego sportowa kariera związana była przede wszystkim z gnieźnieńską Stellą, później kontynuującą działalność pod nazwą Sparta. Na jej barwy występował w latach 1947–1964, zdobywając aż trzynaście tytułów mistrza Polski.

Flinik miał także bogate doświadczenie międzynarodowe – w latach 1949–1960 reprezentował narodową drużynę, biorąc udział w 40 meczach oraz strzelając 13 bramek. Jego gra na pozycji napastnika musiała wzbudzać podziw. Warto również wspomnieć, że występował dwukrotnie na igrzyskach olimpijskich; najpierw w Helsinkach w 1952 roku, gdzie drużyna zajęła 6. miejsce, a następnie w Rzymie w 1960 roku, co zakończyło się na 12. pozycji.

Za swoje osiągnięcia sportowe został uhonorowany między innymi srebrnym Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe w 1959 roku. W zespole narodowym grał obok swoich braci, Alfonsa oraz Jana, co dodaje rodzinnego wymiaru jego osiągnięciom.

Poza karierą sportową, Henryk Flinik zbudował życie rodzinne. Był żonaty z Marią z domu Szklarską i był dumnym ojcem dwóch córek. Niestety, jego życie zakończyło się po ciężkiej chorobie, pozostawiając po sobie trwałe ślady w polskim sporcie i na sercach bliskich.