Kazimierz Dąbrowski (hokeista na trawie)

Następnie Dąbrowski podjął dalszą naukę w Wyższej Szkole Wychowania Fizycznego w Poznaniu, znanej obecnie jako Akademia Wychowania Fizycznego, zdobywając dyplom w 1959 roku. Jako pionier w swojej dziedzinie, jego praca magisterska poświęcona była tematowi dotyczącym hokeja na trawie, a konkretnie - analizy powstania i rozwoju tej dyscypliny w Wielkopolsce.

Karierę sportową rozpoczął w młodym wieku, trenując hokej już jako dziesięciolatek, wkrótce po II wojnie światowej. Jego przyszłość związała się z klubem Stella Gniezno, w którym dzielił boisko do 1974 roku. Wraz z drużyną zdobył imponującą liczbę siedmiu tytułów mistrza Polski, obroniając tytuł w latach 1956, 1957, 1958, 1959, 1961, 1962 oraz 1964.

W okresie od 1958 do 1961 roku był również aktywnym członkiem kadra narodowej, uczestnicząc w istotnych spotkaniach, w tym w jednym meczu na etapie turnieju olimpijskiego w Rzymie w roku 1960, gdzie Polska zajęła 12. miejsce. Na boisku Dąbrowski grał w formacji obronnej, świadcząc o swoim profesjonalizmie i determinacji.

Po zakończeniu kariery, Kazimierz Dąbrowski nie opuścił świata sportu. Został trenerem w Stelli Gniezno oraz angażował się w działalność na rzecz Okręgowego i Polskiego Związku Hokeja na Trawie. Otrzymał wiele prestiżowych nagród, w tym tytuł "Mistrza sportu" oraz Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski. W życiu prywatnym jest szczęśliwym mężem polonistki Sabiny Wilkosz, z którą ma dwie córki, Ewę oraz Danutę, które również kształtują swoje kariery jako lekarki.