Bolesław Kowalczyk

Jego edukacja rozpoczęła się w Gimnazjum i Liceum im. Bolesława Chrobrego w Gnieźnie, gdzie w 1954 roku uzyskał maturę. Choć początkowo jego kariery sportowej towarzyszył boks w klubie Ogniwo Gniezno, to szybko zwrócił się ku lekkoatletyce, co okazało się trafną decyzją – w 1955 roku dostał się do reprezentacji Polski juniorów.

Po okresie gorszych wyników, Kowalczyk dołączył do czołówki krajowych biegaczy na 1500 metrów pod koniec lat 60. jako jeden z najbardziej utalentowanych sportowców swojego pokolenia. Jego sukcesy obejmują m.in. tytuły mistrza Polski w biegu przełajowym na 3,5 km w 1964 roku i w biegu na 1500 metrów w 1965 roku. Dodatkowo zdobył także tytuły wicemistrza na tych samych dystansach w latach 1962 i 1963 oraz brązowe medale na 1500 metrów w latach 1960, 1961 i 1967.

Bolesław Kowalczyk jeszcze na długo po zakończeniu kariery pozostawał na czołowej pozycji w polskim lekkoatletycznym środowisku, zwłaszcza dzięki swoim rekordom życiowym, z których najważniejsze to:

• bieg na 800 metrów – 1:49,1 (19 września 1965, Poznań),
• bieg na 1000 metrów – 2:22,2 (7 lipca 1963, Bydgoszcz),
• bieg na 1500 metrów – 3:44,0 (26 czerwca 1964, Praga).

W ciągu lat 1962–1965 reprezentował Polskę w jedenastu meczach, osiągając trzy indywidualne zwycięstwa. Kowalczyk był związany z klubami takimi jak Kolejarz Gniezno, AZS Poznań i Zawisza Bydgoszcz, co dodatkowo podkreśla jego wkład w rozwój polskiej lekkoatletyki.