Wzgórze Lecha, znane również jako Góra Królewska oraz Gnieźnieńska Góra, to malownicze wzniesienie, którego wysokość sięga około 120–123 m n.p.m. Jest to najstarsza część Gniezna, a jego historia sięga głęboko w przeszłość.
W okresie międzywojennym oraz od roku 1948 na Wzgórzu Lecha prowadzone były istotne prace wykopaliskowe, które ujawniły pozostałości zespołu grodowego. Jego budowę datuje się na lata 940–941, a zlokalizowane było ono obok osady z VIII wieku, znajdującej się na Wzgórzu Panieńskim.
Od końca VIII wieku aż do połowy X wieku na Górze Lecha znajdował się otoczony fosą o szerokości 12 metrów kamienny kurhan. Wzniesienie to miało średnicę wynoszącą od 10 do 12 metrów, co czyniło je znaczącym punktem w tym regionie. Przeprowadzone badania wykazały, że według źródeł z tego okresu na Wzgórzu Lecha istniała przedchrześcijańska świątynia.
Warto nadmienić, że wspomniana świątynia, według Długosza, była miejscem kultu boga Nyja. Zniszczenie tego obiektu datuje się na lata czterdzieste X wieku, co potwierdzają badania dendrologiczne prowadzone m.in. przez prof. Kurnatowską.
Na terenie tzw. pierwszego podgrodzia, w końcu X wieku, wzniesiono kościół, który w roku 1000 został podniesiony do rangi archikatedry, podkreślając tym samym znaczenie Wzgórza Lecha w historii Gniezna.
Przypisy
- T.Sawicki „Badania przy kościele św. Jerzego w Gnieźnie”, [w:] Gniezno w świetle ostatnich badań archeologicznych, Gniezno 2001 r., s. 177 nn.
- Andrzej Buko: Archeologia Polski wczesnośredniowiecznej: odkrycia, hipotezy, interpretacje. Warszawa: Wydawnictwo „Trio”, 2005 r., s. 231. ISBN 83-7436-023-2.
Pozostałe obiekty w kategorii "Tereny zielone":
Trakt Królewski w Gnieźnie | Wzgórze Panieńskie (Gniezno)Oceń: Wzgórze Lecha (Gniezno)