Jan Kazimierz Ćwikliński

Wywodził się z muzykalnej rodziny, będąc synem Wojciecha, organisty, oraz Cecylii z Buszkiewiczów. Jego brat Ludwik Ćwikliński również pozostawił swój ślad w lokalnej historii. Jan Kazimierz poślubił córkę Teofila Magdzińskiego, który był posłem do parlamentu Rzeszy oraz sejmu pruskiego, co wskazuje na jego związki z prominentnymi postaciami tamtego okresu.

Po ukończeniu Królewskiego Gimnazjum w Gnieźnie, gdzie zdał maturę w 1870 roku, podjął studia prawnicze. Jego profesjonalna kariera rozpoczęła się w praktyce adwokackiej, gdzie pracował w takich miastach jak Poznań i Toruń. Jego osiągnięcia to również awans na sędziego powiatowego w Szubinie oraz sędziego okręgowego w Kcyni. Od 1880 roku pełnił funkcję sędziego w Toruniu, a w 1894 roku został mianowany radcą przy sądzie kameralnym w Berlinie.

W 1919 roku Jan Kazimierz Ćwikliński pełnił rolę doradcy prawnego Głównego Urzędu Likwidacyjnego w Poznaniu, gdzie jego zadania obejmowały rozwiązywanie sporów między Polską a Niemcami w kontekście powojennym. Mimo, że został powołany do Komisji Kodyfikacyjnej 22 sierpnia 1919 roku, nie przyjął tej roli z powodu postępującej ślepoty.

Jego dorobek naukowy obejmuje m.in. przekład i wydanie Ustaw o procesie cywilnym (Toruń, 1885) oraz rozprawę pt. O towarzystwach i zjednoczeniach bez prawozdolności według niemieckiego prawa (Poznań, 1914), co podkreśla jego zaangażowanie w rozwój prawa cywilnego. Oprócz tego, był autorem kilku mazurków oraz publikacji pod pseudonimem Nadwiślanin, w tym Śpiewnika dla przemysłowców.

Jan Kazimierz Ćwikliński zostawił po sobie nie tylko ślady w dziedzinie prawa, ale również w kulturze i edukacji, a jego życie i praca do dziś pozostają inspiracją dla wielu prawników i historyków.