Tomasz Sacha był wybitnym muzykiem jazzowym, który urodził się 9 lipca 1953 roku w Gnieźnie, a zmarł 30 grudnia 2006 roku w Koninie. Był on osobą niezwykłą, zarówno w swojej pasji do muzyki, jak i w podejściu do wykonywanego zawodu.
Wspólnie założył zespół Prowizorka Jazz Band, odgrywając kluczową rolę jako jego lider oraz muzyk wykonujący utwory w oryginalny sposób. Charakteryzował się nie tylko talentem, ale także innowacyjnym podejściem do muzyki, co przejawiało się w jego niezwykłym instrumencie - gębofonie, który stworzył z połączenia kazoo i szklanki. To unikalne połączenie podkreślało jego twórczy i eksperymentalny charakter jako artysty.
Warto również zaznaczyć, że Tomasz Sacha był z wykształcenia inżynierem drogowym, co dodaje interesującego wymiaru jego życiu, łącząc dwa pozornie różne światy - muzyczny oraz inżynieryjny.
Kariera muzyczna
Muzyczna przygoda Tomasza Sachy rozpoczęła się w niezwykły sposób, gdy podczas studiów na Politechnice Poznańskiej zadebiutował na estradzie. Występy w klubach studenckich oraz na XIII Ogólnopolskim Festiwalu Piosenki i Piosenkarzy Studenckich, który odbył się w 1976 roku w Krakowie, z pewnością odcisnęły swoje piętno na jego późniejszej karierze muzycznej. W ciągu swojej drogi artystycznej Sacha przez cały czas był związany z zespołem „Prowizorka Jazz Band”, specjalizującym się w jazzie tradycyjnym.
Zespół, początkowo znany jako Prowizorka Jazz Będ, powstał w Gnieźnie w 1981 roku. Po zdobyciu prestiżowej Złotej Tarki na Old Jazz Meeting ’85 zespół rozpoczął swoją międzynarodową karierę, występując na festiwalach we Francji i Holandii. To właśnie tam zespół nagrał swoją debiutancką płytę „Moonlighting” dla wytwórni Timeless Records. Od tego momentu „Prowizorka” zyskała uznanie na scenie muzycznej, wydając łącznie dziesięć albumów, w tym trzy dla Timeless Records, a także dla Poljazzu oraz Polskich Nagrań, w tym album „Vital” z 1990 roku. Interesujący aspekt kariery zespołu stanowi fakt, że album „As Good As Love”, wydany w Holandii przez firmę Zerone, był pierwszą płytą kompaktową w historii polskiego jazzu.
Na przestrzeni dwóch dekad „Prowizorka” koncertowała w całej Europie, mając na swoim koncie tysiące występów, w tym na wielu renomowanych festiwalach, takich jak North Sea w 1990 roku, gdzie zagrali obok tak znakomitych artystów jak Acker Bilk, Chris Barber czy Papa Bue’s Viking Jazz Band. Zespół dwukrotnie triumfował w ankiecie Jazz Top w latach 1996 i 1997, uzyskując tytuł najlepszego polskiego zespołu jazzu tradycyjnego, a Tomasz Sacha wygrał w kategorii instrumentów różnych.
Żywiołowość gry oraz oryginalne aranżacje przyczyniły się do zdobycia rzeszy sympatyków i uznania. W bogatym repertuarze zespołu można było usłyszeć utwory nie tylko w stylistyce dixielandowej i bluesowej, ale także swingowej, bebopowej, a nawet fragmenty muzyki poważnej, czerpiąc inspiracje z dzieł takich kompozytorów jak Dvořák, J.S. Bach czy Chopin.
W ostatnim składzie zespołu, obok Tomasza Sachy, występowali również Jacek Korohoda na gitarze, Stanisław Piotrowski na kontrabasie, Leszek Szczerba na saksofonie tenorowym oraz Jan Kalinowski również na gitarze.
Wybrana dyskografia
W retch dyskografii Tomasza Sacha znalazły się wyjątkowe albumy, które odzwierciedlają jego talent i rozwój artystyczny. Prezentujemy kilka z nich:
- „Moonlighting” – Timeless Rec. 1986,
- „As Good As Live” – Zerone 1987,
- „Crazy Rhythm” – CD Sound Int. 1997,
- „Humoresque” – Timeless Rec. 1989,
- „Makeshift Forever” – Poljazz 1986,
- „New Live” – Biff Cuthbert 2007,
- „Prowizorka Jazz Band No 4 CD” – Sound Int. 1992,
- „Prowizorka Jazz Band” – Timeless Rec. 1991,
- „Vital” – Muza PJ nr 75 1990.
Pozostali ludzie w kategorii "Kultura i sztuka":
Kroolik Underwood | Henryk Musiałowicz | Eugeniusz Kus | Brunon Bukowski | Siegfried Laboschin | Włodzimierz Haupe | Grzegorz Tomczak | Szymon Brzeziński | Jerzy Andrzejewski (fotograf) | Ireneusz Gwidon Kamiński | Mariusz Stachowiak | Erich Fließ | Stanisław Pawlak (skrzypek) | Konrad Hoffman | Paweł Radziński | Edward Bury | Wojciech Szyda | Sebastian Nowak (ur. 1974) | Antoni Habel | Jan HyjekOceń: Tomasz Sacha