Stanisław Pawlak (skrzypek)


Stanisław Pawlak, urodzony 25 października 1885 roku w Gnieźnie, to postać, która na trwałe wpisała się w historię polskiej muzyki. Jego życie zakończyło się 17 września 1955 roku w Poznaniu.

Pawlak był nie tylko **utalentowanym skrzypkiem**, ale również oddanym nauczycielem muzyki, wpływając na rozwój wielu przyszłych artystów.

Życiorys

Stanisław Pawlak przyszedł na świat w Gnieźnie, jako syn Stanisława Pawlaka, który pracował jako robotnik, oraz Barbary z domu Gron. Jego edukacja muzyczna rozpoczęła się w 1903 roku, gdy rozpoczął studia w Poznaniu, u E. Jahnkego. W latach 1906-1908 doskonalił swoje umiejętności w Monachium, w królewskiej akademii muzycznej, pod okiem L. Vollnhalsa. Następnie, przez kolejne dwa lata, kształcił się u H. Petriego w drezdeńskim konserwatorium, a w 1911 roku u R. Zeilera w Berlinie.

W przededniu I wojny światowej, w latach 1912-1914, był koncertmistrzem orkiestry w Teatrze Polskim w Poznaniu. W trakcie konfliktu zbrojnego, służył w armii niemieckiej. Po wojnie, w 1918 roku, w 4 pułku piechoty w Gnieźnie zorganizował orkiestrę, która stała się jego pasją oraz priorytetem. Od 1919 do 1953 roku pełnił funkcję koncertmistrza w Operze Poznańskiej, gdzie stworzył wiele niezapomnianych interpretacji.

W tym samym czasie, od 1920 roku, zajmował się także nauczaniem gry na skrzypcach. Uczył w Poznańskim Konserwatorium Muzycznym W. Brzostowskiego, w Państwowym Konserwatorium Muzycznym (1921-1924) oraz w Wielkopolskiej Szkole Muzycznej w Poznaniu (1926-1939). W okresie okupacji niemieckiej, Pawlak pozostał w Poznaniu, gdzie prowadził prywatne lekcje z zakresu gry na skrzypcach oraz teorii muzyki. Po zakończeniu wojny, w 1945 roku, kontynuował pracę w Operze, a również podjął nauczanie w Państwowej Szkole Umuzykalnienia. Zmarł w Poznaniu 17 września 1955 roku.

W 1920 roku pojął za żonę Wiktorię z Saasów. Małżeństwo to przyniosło na świat trzech synów: Jerzego (ur. 1922), Antoniego (ur. 1926) oraz Witolda (ur. 1929). Pawlak zaangażowany był w liczne koncerty, zarówno symfoniczne, jak i popularne, a także występował jako solista oraz członek zespołów kameralnych w Polskim Radiu. W 1921 roku był jednym z organizatorów Kwartetu Wielkopolskiego.

Charakterystyczne dla stylu gry Pawlaka była romantyczna interpretacja utworów, a także głęboki, śpiewny ton oraz znakomite staccato. Był znakomitym wykonawcą dzieł Henryka Wieniawskiego oraz Piotra Czajkowskiego. Jego liczącą się historię na scenie muzycznej podkreślał także instrument, na którym grał – zabytkowe skrzypce Marcina Groblicza.

Przypisy

  1. Miał przerwę w okresie II wojny światowej
  2. a b c d Gąsiorowski i Topolski (red.) 1981 r., s. 560.

Oceń: Stanisław Pawlak (skrzypek)

Średnia ocena:4.86 Liczba ocen:17