Edward Bury

---

Życiorys

Edward Bury, wybitny muzyk i pedagog, swoje kształcenie rozpoczął w latach 1937−1944, kiedy to studiował w Konserwatorium w Warszawie. W trakcie edukacji uczył się gry na fortepianie pod okiem znakomitego profesora, Zbigniewa Drzewieckiego, natomiast kompozycję studiował u Kazimierza Sikorskiego. Dyrygenturę natomiast zgłębiał pod skrzydłami Waleriana Bierdiajewa.

Wobec wybuchu II wojny światowej, Bury zaangażował się w organizację tajnych koncertów w stolicy, gdzie nie tylko pełnił rolę dyrygenta, ale również aktywnie występował jako pianista. Po zakończeniu wojny znalazł nowe miejsce do życia w Krakowie. W latach 1945−1954 rozpoczął pracę w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej, gdzie zyskał tytuł profesora w 1952 roku.

W okresie od 1949 do 1951 roku był związany z Bydgoszczą, pełniąc funkcję dyrygenta Pomorskiej Orkiestry Symfonicznej. Po zakończeniu tego etapu kariery, zaczął gościnnie występować jako dyrygent w licznych filharmoniach w Polsce. W 1975 roku za swoje zasługi został uhonorowany Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, co stanowi potwierdzenie jego znaczącego wkładu w polską kulturę muzyczną.

Prace teoretyczne

Edward Bury jest autorem licznych prac teoretycznych, które stanowią istotny wkład w dziedzinę muzyki i dyrygentury. Wśród jego najważniejszych publikacji można wymienić:

• Podstawy techniki dyrygowania, Kraków: PWM, 1963-1965, s. 207, ISBN 978-83-224-0892-6,
• Technika czytania partytur, Kraków: PWM, 1985, s. 251, ISBN 83-224-0287-2.

Kompozycje

Kompozycje Edwarda Burego odzwierciedlają jego bogaty dorobek artystyczny oraz umiejętność łączenia różnorodnych form muzycznych.

Wśród jego dzieł można znaleźć utwory z wielu różnych okresów i stylów, w tym:

• intermezzo na fortepian (1940),
• nokturn na fortepian (1940),
• polonez na fortepian (1940),
• veni creator na chór mieszany (1942),
• stabat mater na chór mieszany (1943),
• wariacje i fuga na fortepian (1945),
• mała suita na orkiestrę symfoniczną (1950),
• tryptyk na orkiestrę symfoniczną (1952),
• uwertura koncertowa na orkiestrę symfoniczną (1954),
• suita giocosa na orkiestrę symfoniczną (1956),
• suita fantastyczna „Maski” na orkiestrę symfoniczną (1957),
• suita symfoniczna na chór mieszany i orkiestrę (1959),
• symfonia nr 1 „Wolności” (1960),
• sancte vincenti (invocatio) na chór męski (1960),
• evangelli factus sum minister (responsorium) na chór męski (1960),
• oculus dei respexit (responsorium) na chór męski (1960),
• messis guidem multa na chór męski (1960),
• sześć pieśni na chór mieszany (1960),
• symfonia nr 2 „Koncertująca” na flet, obój, klarnet, fagot, trąbkę, marimbafon i orkiestrę symfoniczną (1962),
• cztery pieśni na chór męski (1963),
• obrazy tysiąclecia na chór mieszany (1963),
• symfonia nr 3 „Mówi prezydent John F. Kennedy” na głos recytujący, chór mieszany (ad libitum) i orkiestrę symfoniczną (1964),
• hymn tysiąclecia na chór mieszany i orkiestrę (1965),
• symfonia nr 4 da timpani a tutti na bas solo, chór mieszany i orkiestrę symfoniczną (1966),
• tryptyk żartobliwy na chór mieszany (1966),
• introitus – gaudeamus omnes in domino na chór mieszany (1966),
• modlitwa o pokój [wersja I] na chór mieszany i organy (1968),
• modlitwa o pokój [wersja II] na chór mieszany i orkiestrę (1969),
• ofiara i chwała tryptyk o błogosławionym Maksymilianie Kolbe na baryton solo, chór mieszany i organy (1969),
• symfonia nr 5 „Bohaterska” (1970),
• msza ekumeniczna na chór mieszany, zespół kameralny i organy (1970),
• symfonia nr 6 pacem in terris na głos recytujący i orkiestrę (1973),
• treny warszawskie na baryton solo, chór mieszany i orkiestrę symfoniczną (1974),
• cztery preludia na chór mieszany * (1974),
• oratorium o św. Franciszku z Asyżu na tenor solo, głos recytujący, chór mieszany, chór męski, chór chłopięcy i organy (1975),
• krakowskie wesele na chór mieszany (1976),
• symfonia nr 7 (1977),
• pieśń marynarzy op. 114 na chór męski a cappella (1977),
• ta chwila całego życia [wersja I] na chór mieszany (1978),
• ta chwila całego życia [wersja II] na sopran, tenor, kwartet żeński i orkiestrę (1978),
• międzynarodowy hymn pokoju na chór mieszany i fortepian (bas-baryton i chór chłopięcy ad libitum) (1980),
• symfonia nr 8 (1980).

Utwory te ukazują nie tylko talent kompozytora, lecz również jego zaangażowanie w różnorodne formy muzyczne, co czyni jego dorobek niezwykle interesującym i wartościowym w polskiej muzyce współczesnej.

---

Oceń: Edward Bury

---